Siegfried

Rudolf Herter is een beroemd, gevierd schrijver. Hij is in Wenen -waar hij uiteraard in hotel Sacher logeert- ter gelegenheid van de verschijning van zijn boek in Oostenrijk. Tijdens een televisie-interview ontspruit in hem een idee voor een nieuwe roman: een gedachtenexperiment waarin Hitler de hoofdrol speelt. Voordat hij tijd heeft dit idee uit te werken wordt hij na een lezing aangesproken door een ouder echtpaar. Zij zeggen hem iets belangwekkends te willen vertellen en hij spreekt af hen de volgende dag te bezoeken.
Tijdens dit bezoek blijkt dat de twee mensen in de huishouding van Hitler hebben gediend. De vrouw was het kamermeisje van Eva Braun, de man de trouwe bediende van de Führer. Nu zij in hun nadagen zijn willen zij het geheim niet langer met zich meedragen dat zij al die jaren bewaard hebben.
Rudolf Herter is verbijsterd. Hij belooft geheimhouding tot na de dood van de twee. Maar zijn roman hoeft hij niet meer te bedenken: die is hem die ochtend geschonken. Later op de dag spreekt hij zijn gedachten in op een dictafoon. Met dit apparaatje nog in de hand treft zijn geliefde hem uren later aan. Dood. Het geheim van de twee bejaarden heeft hij niet prijsgegeven op het ingesproken bandje. Wel ongewild het geheim waardoor Hitler geteisterd werd.

‘Precies op die nihilistische goddelijkheid moest Hitler aan het slot van de twintigste eeuw nu eens en voorgoed vastgenageld worden, – daarna zou hij geen woord meer aan hem vuilmaken.’